Po
II wojnie światowej nastąpił okres "zimnej
wojny" i permanentny wyścig zbrojeń. Lotnictwo wojskowe ewoluowało w
kierunku lotnictwa ofensywnego. Pojawiły się pierwsze helikoptery
(śmigłowce), które użyto w wojnie koreańskiej i wietnamskiej.
Początkowo śmigłowce były wykorzystywane do ewakuacji rannych z pola
walki. Z upływem czasu wykorzystywane były również do transportu
oddziałów i wsparcia ogniowego piechoty oraz do zwalczania czołgów jako
śmigłowce szturmowe.
Nastąpił również znaczny postęp w lotnictwie pokładowym. Wprowadzono do
służby brytyjski samolot pionowego startu i lądowania Harrier, który
zasłynął z niezwykłej zwrotności i efektywności w konflikcie
falklandzkim w latach 80-tych zeszłego stulecia.
Rozwój elektroniki nie odbył się bez wpływu na lotnictwo wojskowe, które wymagało coraz bardziej skomplikowanej obsługi. Pojawiły się samoloty do walki elektronicznej i niszczenia radarów. Również uzbrojenie lotnicze ulegało ewolucji, gdzie obok działek, bomb i pocisków niekierowanych pojawiły się pociski kierowane radiowo, na podczerwień, wiązką laserową.
Wkrótce zainteresowano się technologią stealth pochłaniająca wiązki radarowe. Wyposażenie samolotów w tą technologię gwarantuje niewidzialność dla radarów.
Obecnie coraz
większą uwagę poświęca się bezpilotowym samolotom o dalekim zasięgu.
Jednak przez najbliższe
kilkadziesiąt lat podstawą lotnictwa będą samoloty załogowe.